Shit happens everywhere

Na een maand Thailand was het nu dan echt tijd om verder te reizen naar Cambodja. Daarbij was ook ons Thaise visum van 30 dagen bijna verlopen. Eigenlijk wisten we niet goed van we van dit land moesten verwachten. We hadden al wat verhalen gehoord dat Cambodja een stuk armer en het eten minder lekker zou zijn, bijna alle backpackers zeker een keer opgelicht worden door de lokale bevolking (vooral veel scams bij de grens), we veel bedelende kinderen en mensen met een handicap tegen zouden komen en we waarschijnlijk wel een cultuurshock zouden krijgen. Super leuk vooruitzicht dus! ;)

We hadden een busticket gekocht die ons van Trat (Thailand) naar Siem Reap (Cambodja) zou brengen. Net voor de grens werden alle toeristen van de bus apart naar een kamertje geleid. Hier zou een Cambodjaans visum voor ons geregeld worden voor $40. Wij hadden er niet zo'n goed gevoel over en besloten als enige van de bus te weigeren en af te wachten tot we aan zouden komen bij de grens. Dit werd niet in dank afgenomen en na enige discussie werden we met zijn tweeën apart met een taxi naar de grens gebracht. "De prijzen zijn sinds januari aangepast dus ga zelf maar kijken bij de grens, dan zul je zien dat de prijs daar hetzelfde is!" werd ons boos verteld. We kregen maar een half uur de tijd en als we dan niet bij het busstation zouden verschijnen moesten we maar op eigen kosten nieuw vervoer regelen. We zagen de bui al hangen en hadden het vermoeden dat ze waarschijnlijk toch al wisten dat we dit niet zouden redden. Uiteindelijk kwamen we bij de grens aan en wat bleek...: $30 voor het visum! Stel-let-je schoffies!! Rennend zijn we de grens over gegaan (het moet er hilarisch uit hebben gezien met de backpacks en daypacks) en zoals verwacht stond er een lange rij waardoor we 10 minuten te laat bij het busstation aankwamen. Ook hadden ze onze sticker (bewijs van busticket) ingenomen, want de busmaatschappij 'zou ons wel herkennen'. Maar wat bleek: we werden potjandrie niet herkend! Er werd door een mannetje een nieuwe dure busticket aangeboden, maar we besloten nog even af te wachten. Uiteindelijk verscheen er toch een bus en zagen we weer wat bekende koppies! We mochten gelukkig alsnog instappen en later bleek dat de man die ons een nieuwe ticket aanbood bij dezelfde busmaatschappij hoorde! Dit was dus een tweede poging om ons erin te luizen. Nondeju! Toch hadden we nu als enige van de bus $10 dollar p.p. minder betaald en stiekem voelde dat best wel goed! ;)

Aangekomen in Siem Reap hebben we meteen een privé tuktukdriver gehuurd die ons de volgende dag voor zonsopgang naar de beste tempels van Angkor zou leiden. Bij de tempels gelden kledingvoorschriften, maar i.v.m. de warmte besloten we de leggings nog even in de daypack te stoppen. Deze konden we vast nog wel ergens op een wc aandoen. Maar helaas, we moesten ons heel charmant in de bosjes voor de ingang van de tempel omkleden, oeps! Het blijkt wel weer: dat plannen en voorbereiden van ons is niet altijd zo'n succes....

De tour begon met de zonsopgang bij de bekende tempel Angkor Wat. Met honderden anderen en driedubbele wallen onder de ogen zaten we te kijken hoe de zon opkwam. Na 1,5 uur waren we zo'n beetje de enige die nog vol goede moed toekeken, maar blijkbaar was het spektakel al geweest en hadden we er misschien iets teveel van verwacht.

Verder was het een erg leuke ervaring om de hele dag rondgereden te worden met een tuktuk en wat verschillende tempels te bezoeken, maar een dagje vonden we dan ook wel genoeg. Terwijl Rea heel gefascineerd was door de Bayon tempel met allerlei gezichten, was Denise na 5 minuten al druk bezig met het spotten van apen rond de tempel. Tsja... Ook dacht Rea dat het eindelijk wat beter ging met haar richtingsgevoel toen ze de tempel uitliep, maar de tempel bleek acht identieke in/uitgangen te hebben en de tuktukdriver stond precies aan de andere kant van de tempel op ons te wachten. Top.

Na twee dagen Siem Reap kwamen we om 04:30u in de hoofdstad Phnom Penh aan. Binnen een halfuur zagen we twee mannen voor ons gezicht poepen (waarvan één het netjes in een zakje deed en deze vervolgens in de rivier smeet) en twee volwassenen en een kind plassen op straat. Wat een warm welkom! We voelden ons meteen thuis!

Aangekomen bij de hostels leek alles gesloten te zijn, maar blijkbaar is dit niet zo'n veilige stad en sluiten ze alles in de nacht af met hekken. We waren nog getuigen van hoe twee bejaarde bedelaars letterlijk in de open truck van de politiewagens werden gegooid, maar gelukkig konden we vervolgens ergens bij een hostel naar binnen glippen..

Phnom Penh staat bekend om de Killing Fields (Choeung Ek) en Tuol Sleng Museum. De killing fields zijn de plekken waar tijdens de burgeroorlog tussen 1975 en 1979 duizenden onschuldige Cambodjanen werden omgebracht en in massagraven werden begraven. De Tuol Sleng gevangenis was het voormalige schoolgebouw waar meer dan 17.000 mensen werden verhoord en gemarteld, voordat ze werden geëxecuteerd op Choeung Ek. Het was erg indrukwekkend en onwerkelijk en we vonden dit zeker de moeite waard om te bezoeken. In Phnom Penh hebben we o.a. Alpa en Hiten leren kennen: Indiase/Britse vrienden (of broer en zus zoals ze zelf zeggen).

Buiten deze twee bezienswaardigheden was er niet veel te beleven in Phnom Penh, dus besloten we wat meer richting het zuiden van Cambodja te gaan en kwamen we samen met Alpa en Hitan in Kampot terecht. Hier hebben we een paar onwijs vette dagen gehad. We hebben ons goed vermaakt bij Preaek Tuek Chhu River (Arcadia) waar we tubing, de blob en een mega waterslide hebben uitgetest (zie foto's/filmpjes). Ook hebben we een hele dag rondgereden met een scooter in de bergen en hebben we de Bokor Mountain, Waterfalls en een oud verlaten ghost hotel & casino bezocht.

Buiten de scampraktijken aan de grens vinden we de Cambodjaanse bevolking erg vriendelijk en sociaal en we werden dan ook uitgenodigd door de eigenaar van ons hostel voor de verjaardag van zijn zoontje van 3. We kregen gratis eten, bier en onwijs lekkere taart en het was super leuk om nu wat meer tussen de lokale bevolking te zitten.

Na Kampot zijn we naar Sihanoukville gegaan. Dit was een erg relaxed plaatsje direct gelegen aan het strand. Het weer zat helaas niet zo mee dus buiten dat we de stad hebben verkend, hebben we meerdere dagen de regendans kunnen doen. In Phnom Penh hebben we de onderhandelskills van onze Indiase vrienden kunnen observeren en in Sihanoukville hebben we de tips en tricks toegepast. Conclusie: ze zijn trots op ons hoe we hebben leren afdingen en zeiden zelfs dat ze little Indian monsters hadden gecreëerd, whoops! Het eiland Koh Rong hebben we vanwege het weer laten schieten. Misschien krijgen we hier achteraf toch wel een beetje spijt van, maar we moeten nu eenmaal keuzes maken tijdens de reis en kunnen niet alle plekken op deze mooie aardbol bekijken :)

Achteraf gezien is Cambodja ons reuze meegevallen en we zijn heel blij dat we dit land hebben bezocht. Waarschijnlijk waren we op het ergste voorbereid en een cultuurshock hebben we eigenlijk totaal niet ervaren. Verder zijn de Cambodjanen echt super lieve mensen en zijn ze erg bereid om je ergens mee te helpen. Voor ons gevoel hadden we ons nog wel veel langer kunnen vermaken in dit land, maar aangezien we alle hoogtepunten wel gezien hadden en we nog veel andere landen op de planning hebben staan besloten we na bijna twee weken richting Vietnam te gaan.

Bedankt weer allemaal voor de lieve reacties! Geniet van de hutspot en de Hollandse kou en we spreken jullie gauw! :)

Dikke knuffel, Rea & Denise

P.S. We hebben nog een aantal foto's van Koh Chang toegevoegd aan de Thailand-map. In de Cambodia map staan nu ook foto's!

P.P.S. Je kunt ons ook volgen op instagram: reawitjes en deniselos